Tas 2 - shopper

Na de keersoufflé gaan we een shopper maken. De opdracht is een tas te maken met panden uit 3 delen, ritsvakjes en soufflézakjes. We krijgen een week de tijd om te bedenken hoe de tas eruit moet zien en dan gaan we weer tekenen. De basistechniek van deze tas is me bekend. Mijn ‘krantentas’ heeft dezelfde techniek, maar werken met leer is toch echt iets heel anders dan werken met stof. Dus we gaan weer vol enthousiasme aan de slag. 

Deze tas wordt voor mijn man en samen met zoonlief heb ik het leer uitgezocht, een chique bruin lakleer. Ik heb er zin in en ben benieuwd naar het eindresultaat (hier zie je het resultaat alvast ☺️). 

Ik teken de tas en de deelpatronen werk ik verder thuis uit. Na controle en wat kleine correcties snijd ik het leer en begin ik met de binnentas. Alles gaat voorlopig voorspoedig. Als ik het beleg en ritsbeleg ga stikken, vraag ik me af of ik het ritsbeleg niet te smal heb gemaakt. Aanpassen betekent dat de rits boven de tas uit zal komen en dat wil ik niet. Tenslotte is dit een leerproces, dus ik kies ervoor het patroon te volgen. De volgende keer maak ik het ritsbeleg breder. 

Als de binnentas klaar is, is de buitentas aan de beurt. Omdat ik verwacht dat het soufflévakje het lastigst zal zijn, begin ik daar mee. En lastig is het. Het leer is erg standig waardoor het moeilijk te plooien is. Daarnaast beschadigd het snel, terwijl ik de zijkant aan het voorpand stik, krijg ik op de hoeken kale plekken. Ik snijd een nieuw voorpand en souffléstrook en doe een nieuwe poging. Ook deze gaat mis. Poging 3: bij de hoeken stik ik 1 steek, voetje omhoog, beetje draaien, 1 steek, voetje omhoog, beetje draaien en zo verder totdat ik de bocht om ben. Het is al beter, maar het wordt niet mooi. Uiteindelijk besluit ik handmatig het voorpand aan de soufflé strook te zetten. Dit ziet er al beter uit, maar het verdient niet de schoonheidsprijs. 

Ik ga verder met het klaarmaken van de panden en stik daarvoor het onderpand aan de bovenpanden. En dan gaat het weer mis. Het leer scheurt op het stiksel. Ik ben er even helemaal klaar mee! Gelukkig is het einde les en kan ik een week zoeken naar oplossingen voor deze uitdaging. Na tussendoor overleg met mijn docent, ga ik een week later weer met frisse moed verder. 

Het is de bedoeling dat het zakje met strook op de tas wordt gezet, echter door de problemen tot nu toe, besluiten we dat niet te doen. 

Ik heb ervoor gekozen de randen van de tas om te boeken zodat je een nette afwerking krijgt. Hiervoor maak je het leer dunner zodat je het goed kunt omboeken en dit geen dikke prop wordt. Het stuk waar het pand ingescheurde was een van die omgeboekte kanten. Ik haal het onderpand weer los en snijd een nieuw pand. Het probleem was dat ik alle patroondelen al had uitgedund, en om het overal gelijk te houden, wilde ik dit ook bij het nieuwe pand. Maar om te voorkomen dat het weer scheurt, had ik bedacht om nylontape erin te plakken, dit verstevigd de boel maar maakt het niet te dik.  

Nu gaat het stikken goed en ik werk gestaag verder. Uiteindelijk moet de tas gekeerd worden en dat vind ik best spannend: gaan alle naden het houden? Ja, dat doen ze. 

Na het keren, bevestig ik de handvatten aan de panden. Ik had iets anders in gedachten, maar die techniek die daarbij hoort, komt pas bij tas 4 of 5, dus ik moet nog even geduld hebben. Ik zet ze scheef op de panden. Het staat wel grappig, maar de handvatten staan een beetje van de tas af, ze moeten nog een beetje naar elkaar toe groeien. 

Nu is ook de buitentas klaar. Ik leg de binnentas in de buitentas en stik ze aan elkaar vast. Dat is nog een flinke klus, de tas heeft wat gewicht, is niet erg soepel en moet helemaal rondom gestikt worden. Als de tas in elkaar zit, kun je mij haast bij elkaar vegen. Wat een bevalling was deze tas! Ik moet snel maar eens een andere maken om er een succeservaring van te maken. 

Maar... de tas ziet er niet verkeerd uit en wordt binnenkort in gebruik genomen. In de volgende les ga ik beginnen aan tas 3 - de zadeltas. Ik heb een mooi rood stuk leer gevonden. Ik ben weer benieuwd. 

Tas 1 - keersoufflé

Na het etui en de gereedschapsrol begint het echte werk, we gaan een keersoufflé maken. We krijgen uitleg over het grondpatroon en termen als omboek, spannaad, onderleg en schalmen komen weer even langs en we spreken over overslag en standig leer. 

Het leer wat ik in eerste instantie heb uitgezocht wordt iets te soepel bevonden, dus ga ik op zoek naar ander leer en kom ik met een mooie blauwe terug. 

Na het tekenen van het grondpatroon gaan we verder met het uitwerken van de deelpatronen. Ik maak voor mezelf een ‘spiekbriefje’ en schrijf daarop welke patroondelen ik volgens mij nodig heb. Het helpt om de delen te tekenen en later ook voldoende van elk deel te snijden. 

Het snijden kost behoorlijk wat kracht, het gereedschap wat ik heb volstaat maar ik ben  nog niet 100% tevreden. Daar zit nog verbetering in. 

Ik kom tot de ontdekking dat het snijden van grote patroondelen best goed te doen is, maar dunne lange repen is een crime. De lat schuift weg, het leer schuift mee of het mes loopt weg, ook hier zit nog verbeteringen in. De 3-eenheid moet nog nader tot elkaar komen.

Het in elkaar stikken gaat op zich wel goed. Hier en daar nog wat wiebelig omdat je het werkstuk moet vasthouden en geleiden, maar al doende leren we. Ik heb gekozen voor een ouderwets ‘schooltas’-handvat en ik ben verbaasd over de eenvoud van dit handvat en het feit dat de machine zonder moeite door 5 lagen leer gaat. En ik ben zo trots op het eindresultaat van het handvat, dat je haast zou denken dat het daarom allemaal te doen is. 

Maar niets is minder waar natuurlijk. Ik bevestig het handvat op de buitenklep en bevestig vervolgens de klepdelen aan elkaar. Daarna stik ik tas en achterkant aan elkaar en is de tas zo goed als klaar. 

Ik wil er nog een hengsel aan maar vind de kant-en-klare soufflé haken niet goed genoeg dus ik maak ze uit leer. Ik krijg het principe uitgelegd en ga aan de slag, maar het oogt niet helemaal zoals ik wil. Dus besteed ik een zondagmiddag aan het aanpassen van het basis idee totdat ik tevreden ben. 

Die dinsdag daarna zet ik de haken op het allerlaatste moment op de tas, best eng want je moet gaten maken in de tas om de haken te kunnen bevestigen. Maar ook dit lukt en dan is de tas klaar. Die avond stop ik mijn spullen erin die ik mee neem naar m’n werk. Ik ben erg onder de indruk want het blijkt dat de bodem van de tas de spullen houdt. 

Conclusie: goed in elkaar gezet. 

Gereedschapsrol

De gereedschapsrol is al even klaar en afgelopen week heeft hij zelfs al een reparatie ondergaan. 

De opdracht was om het grondpatroon over te nemen en vervolgens de deelpatronen tekenen. En als de deelpatronen klaar zijn, kan het leer gesneden worden. En er moest bedacht worden op welke manier we de rol willen laten sluiten. 

Ik kies voor 2 kleuren leer en 2 D-ringen en een riempje om de rol te sluiten. 

Ook bij deze opdracht moet er geschalmd worden, oefening baart kunst nietwaar?

Daarna krijgen we opdracht om op een bepaalde manier de vakken te stikken, waardoor we regelmatig aan- en afhechten. Ik vind het nog best lastig om recht te stikken. Mijn huishoudnaaimachine heeft een ingebouwde naaitafel waar het werkstuk op ligt, bij een machine met vrije arm (die we voor de tassen gebruiken) moet je zelf je werkstuk ondersteunen,  een totaal andere manier van stikken. 

Maar goed, het is ons tweede werkstuk en we zijn er om te leren, dus mag het best nog op een niveau zijn waar nog ontwikkeling in zit ☺️. 

Als de rol klaar is, neem ik hem direct in gebruik. Toch wel handig om het gereedschap op deze manier bij elkaar te hebben. 

Na een paar weken, blijkt het stiksel waarmee de sluiting vast zit toch niet goed te zijn. Tijdens een andere opdracht herstel ik de schade, zodat de rol weer goed gesloten kan worden. 

Het weer vandaag ...

Er was nog één give-it-forward van een tijdje terug die nog niet was gemaakt en afgeleverd. Vandaag had ik een extra dagje vrij en heb ik de gelegenheid gebruikt voor dit project. 

Voor mijn dochter, die als gastouder met kinderen van 0 tot 12 jaar werkt, heb ik een weer-speelset gemaakt. Hiermee kan ze met de kinderen het weer voorspellen, bespreken of wat dan ook - de verbeelding is grenzeloos, ik ben benieuwd wat ze er allemaal mee gaan verzinnen. 

De set is gemaakt van vilt en geborduurd met de borduurmachine. 

En dan nu ... GIVE IT FORWARD

Two times a lady

Voor twee prachtige dames maakte ik een best wel goed gelukt kraamkado: een omslagdoek en slabbetjes.

De omslagdoek is lekker groot, mijn nichtje van 4 gebruikt hem nog met veel plezier en de slabbetjes zijn ideaal door de PUL aan de achterkant. Die zorgt ervoor dat bij veel knoeien de slab nog steeds het vocht tegenhoudt. Mijn nichtje van 4 is daar dan wel weer overheen gegroeid maar voor de kleine knoeierikken zijn ze superhandig. 

Ik moet ze alleen niet te mooi maken, heb ik gehoord. Iemand vond het zulke mooie kunstwerken, zonde om te gebruiken ☺️. Dat vind ik een mooi compliment. 

Ik hoop dat deze twee dametjes net zoveel plezier hebben van hun kadootje - en hun papa’s en mama’s erbij. Op naar de volgende versie.

Een’ Bionic Gear Bag’ avontuur

Het avontuur begon op 6 maart. Mijn vriendin vroeg of ik zin had om samen met haar aan een project te werken: ze wilde een Bionic Gear Bag maken. 

We hadden geen deadline en omdat ik ook nog examen ging doen voor mijn costumiere-opleiding was onze tijd beperkt. 

We kochten het patroon en op 12 mei zijn we begonnen met het uitpluizen van de patroondelen. Omdat de beschrijving in het Engels is en de maten in inches worden gegeven, was het puzzelen wat we nodig hadden. Daarbij wilde mijn vriendin haar tas groter maken dus werd er ook flink nagedacht waar de extra centimeters bijgeknipt moesten worden. Maar aangezien het resultaat er mag zijn, is dit natuurlijk gelukt. Na het tekenen van de patronen  hebben we  de stof geknipt en verstevigd. En toen begon het echte werk. De ritsen werden ingezet en de ritsvakjes dichtgestikt. 

We hebben allebei behoorlijk wat ervaring met de naaimachine, dus we keken niet echt naar de beschrijving. Niet slim, bleek achteraf want we hadden het toch niet helemaal in elkaar gezet zoals de bedoeling was waardoor we bij het inzetten van de zij-panelen in de knoei kwamen en eerder werk moesten uithalen. Maar zoals iedereen, die vaak achter de naaimachine zit, weet, is het tornmesje onze grootste vriend ☺️. 

Het inzetten van de zij-panelen ging daarna een stuk beter, alhoewel ik het vanaf dat moment een lastig project vond. Veel lagen stof, lastig vast te klippen, lastig doorheen te komen. Echter het lastigste moest nog komen: het biaisband langs de zijkant. Ook hier deed het tornmesje goede diensten, maar uiteindelijk lukte het dan toch. 

En vandaag moest het laatste biaisband met de laatste rits eraan vast. En toen begon het eindelijk ergens op te lijken. We zagen dat het eind in zicht kwam en hebben flink doorgewerkt om de tas af te krijgen. En nu zijn ze dan eindelijk af. We zijn supertrots op het eindresultaat. Ik hou het voorlopig even voor gezien, maar m’n vriendin heeft de smaak te pakken en heeft er nog een paar op haar to-do-lijstje gezet. 

Een goed idee

'Als je het niet uit je hoofd krijgt, dan is het misschien een goed idee.'

Dat las ik 3 jaar geleden en ik had een goed idee, maar op dat moment was het blijkbaar nog niet de juiste tijd. 3 jaar later is het idee nog steeds niet uit m'n hoofd en ben ik begonnen met de uitvoer. 

2 weken geleden begon ik met de jaaropleiding Tassen maken. We gaan in 50 lessen verschillende technieken leren en toepassen. 

Het eerste etuitje is gemaakt. Simpel van patroon maar ideaal om de vrije arm industriële naaimachine, schalmmachine en spindel uit te proberen. 

De gereedschapsrol is in de maak en morgen beginnen we met het tekenen van ons eerste eigen ontwerp. 

Wat een mooi vak ben ik aan het leren. 

Jullie lezen er vast nog meer over.