Tas 1 - keersoufflé

Na het etui en de gereedschapsrol begint het echte werk, we gaan een keersoufflé maken. We krijgen uitleg over het grondpatroon en termen als omboek, spannaad, onderleg en schalmen komen weer even langs en we spreken over overslag en standig leer. 

Het leer wat ik in eerste instantie heb uitgezocht wordt iets te soepel bevonden, dus ga ik op zoek naar ander leer en kom ik met een mooie blauwe terug. 

Na het tekenen van het grondpatroon gaan we verder met het uitwerken van de deelpatronen. Ik maak voor mezelf een ‘spiekbriefje’ en schrijf daarop welke patroondelen ik volgens mij nodig heb. Het helpt om de delen te tekenen en later ook voldoende van elk deel te snijden. 

Het snijden kost behoorlijk wat kracht, het gereedschap wat ik heb volstaat maar ik ben  nog niet 100% tevreden. Daar zit nog verbetering in. 

Ik kom tot de ontdekking dat het snijden van grote patroondelen best goed te doen is, maar dunne lange repen is een crime. De lat schuift weg, het leer schuift mee of het mes loopt weg, ook hier zit nog verbeteringen in. De 3-eenheid moet nog nader tot elkaar komen.

Het in elkaar stikken gaat op zich wel goed. Hier en daar nog wat wiebelig omdat je het werkstuk moet vasthouden en geleiden, maar al doende leren we. Ik heb gekozen voor een ouderwets ‘schooltas’-handvat en ik ben verbaasd over de eenvoud van dit handvat en het feit dat de machine zonder moeite door 5 lagen leer gaat. En ik ben zo trots op het eindresultaat van het handvat, dat je haast zou denken dat het daarom allemaal te doen is. 

Maar niets is minder waar natuurlijk. Ik bevestig het handvat op de buitenklep en bevestig vervolgens de klepdelen aan elkaar. Daarna stik ik tas en achterkant aan elkaar en is de tas zo goed als klaar. 

Ik wil er nog een hengsel aan maar vind de kant-en-klare soufflé haken niet goed genoeg dus ik maak ze uit leer. Ik krijg het principe uitgelegd en ga aan de slag, maar het oogt niet helemaal zoals ik wil. Dus besteed ik een zondagmiddag aan het aanpassen van het basis idee totdat ik tevreden ben. 

Die dinsdag daarna zet ik de haken op het allerlaatste moment op de tas, best eng want je moet gaten maken in de tas om de haken te kunnen bevestigen. Maar ook dit lukt en dan is de tas klaar. Die avond stop ik mijn spullen erin die ik mee neem naar m’n werk. Ik ben erg onder de indruk want het blijkt dat de bodem van de tas de spullen houdt. 

Conclusie: goed in elkaar gezet.