Ik heb voor m'n nieuwe nichtje het slaapzakje gemaakt. Niet een project wat je even op een regenachtige namiddag in elkaar flanst. Ik vond het nog best een Project. Eerst de rits: dat was al een project op zich. Ik had een rits 'van de rol' gekocht met een mooie loper erbij. Voordat die loper erop zat was ik al even bezig. Er is vast een handige manier, maar ik heb hem nog niet ontdekt.
Normaliter probeer ik dit soort projecten redelijk aaneengesloten uit te voeren, maar nu kwam er een ander groot en belangrijk project tussendoor. Ik had de rits bijna af, maar kon pas 2 weken later ermee verder. Dat is ook niet bevordelijk voor een goede flow. Ik moest weer even goed kijken wat ik nog moest doen en wat al klaar was. Daarna de panden aan elkaar. Ik heb mooi pipingband gevonden wat elastisch blijkt te zijn. Dat vraagt een andere benadering dan de katoenen versie, zeker omdat mijn buitenstof tricot is (dat rekt samen vooral de verkeerde kant op). Naadband hielp om de boel een beetje onder controle te houden.
Tijdens het naaien kan ik altijd zo fijn over van alles en nog wat nadenken c.q. mijmeren. Ik heb me nu dan ook afgevraagd waarom ik dit project zo lastig vond. Normaliter gaat me dit best goed af. Maar ik ben eruit: het is vooral verstandig om aan dit project door te kunnen werken. Ik heb het nu 2x moeten wegleggen en toen was ik kwijt waar ik gebleven was. Daarnaast vind ik goed lezen erg lastig, maar ik heb mezelf gedwongen dat te blijven doen. Zo leer je nog eens wat ☺️.
Uiteindeljk ben ik erg blij met het resultaat.
